Sa gitna ng malakas na araw ng tag-init sa malayong kanayunan ng Galea, ang isang mapanlikha at mahiyain na babae na nagngangalang Galea ay nagtangkang magtayo ng isang munting bahay na gawa sa mga kahoy. Si Galea ay kilala sa kanyang kahusayan sa paggawa ng mga kagamitang kahoy at maraming tao sa kanilang nayon ang humahanga sa kanyang kasanayan.
Ngunit isang hindi inaasahang pangyayari ang nagbago ng landas ng buhay ni Galea nang ang nasabing munting bahay ay biglang sumiklab habang siya’y nagtatrabaho. Sa sandaling iyon, ang kanyang balat ay sunog na sunog at napasugod siya sa kanyang kalapit na ilog upang maglamig.
Ang mga nasusunog na balat ni Galea ay nagdulot ng maraming sakit at pagdurusang emosyonal sa kanya. Hindi lamang ito ang kanyang pangunahing mapagkukunan ng kabuhayan, ngunit ito rin ang nagbigay ng kanyang kahulugan at pagkakakilanlan sa kanyang komunidad. Ngayon, sa biglaang pangyayaring ito, siya’y naiwan ng walang-wala at nawalan ng pag-asa.
Sa kabila ng kanyang pinagdaraanang mga pagsubok, hindi nagpatinag si Galea. Sa tulong ng kanyang mga kapitbahay at kaibigan, at sa pagpapalakas ng kanyang loob, sinubukan niya na harapin ang hamon ng buhay sa gitna ng kanyang kalagayan.
Sa paglipas ng mga araw at linggo, unti-unti niyang natutunan na tanggapin ang kanyang bagong kalagayan. Sa tulong ng kanyang mga kaibigan at kapitbahay, natutunan niyang magpatuloy sa kanyang buhay at baguhin ang kanyang pananaw sa mundo.
Kahit na nasunog ang kanyang balat, patuloy pa rin si Galea sa pagtuklas ng kanyang sarili at sa pagharap sa mga hamon ng buhay. Sa kanyang pagpapakita ng lakas at pagtitiwala sa sarili, siya ay naging inspirasyon sa kanyang komunidad at isang halimbawa ng pag-asa at pagpupunyagi sa kabila ng kahirapan.